Next Generation Kids

Op 6 januari heb ik een hypnosesessie van Anneke gehad, om mijn pijn/schuldgevoel rondom de geboorte van onze zoon Jop op te lossen met als doel: Jop die zich vrij en met zelfvertrouwen door het leven kan bewegen. Ik wil hier graag delen welke effecten mijn man en ik merken en zien.

Laat ik beginnen met mezelf. Ik merk dat de herinnering aan de voor mij meest traumatische gebeurtenis (de onderzoeken die Jop na zijn geboorte moest ondergaan waarbij ik er niet voor hem kon zijn) echt is vervaagd. Natuurlijk weet ik nog wat er gebeurd is, maar het is letterlijk verder weg dan ooit. De emotionele lading is daarmee ook verdwenen.

Dan nu Jop:

Een heel bijzonder moment. De dag na de hypnose kroop Jop in de ochtend, zoals iedere ochtend, lekker bij mijn man en mij in het grote bed. Jop duwde mij op mijn rug en kwam helemaal bovenop mij liggen, met zijn hoofd op mijn borst, net als een kleine baby. Dat had hij heel lang niet meer gedaan. We hebben zo een tijdje heerlijk liggen knuffelen. Het voelde voor mij als samen inhalen wat we na de geboorte hebben gemist. Hij gaf ook heel duidelijk aan wanneer het ‘klaar’ was.

Afgelopen weken hebben we een aantal grote familiefeesten/bijeenkomsten gehad, waarbij Jop zichtbaar ontspannen en vrij was. Waar hij in het verleden geen contact wilde maken met voor hem ‘vreemde’ mensen (mijn ooms en tantes bijvoorbeeld), heeft hij nu volop zitten kletsen. Hij heeft zelfs op een feestje staan dansen, vol in de aandacht. Dit hebben we nog niet eerder van hem gezien. Ook deelde hij speelgoed met andere kinderen en haalde plezier uit dit contact, zonder dat ik hem daarbij hoefde te ondersteunen of begeleiden.

Gisteren was het lekker weer en gingen we naar de speeltuin. Jop heeft vrij rondgerend en gespeeld en zocht zelf contact met een ander kindje. Dit beeld heb ik voor me gezien in de hypnosesessie (niet het letterlijke beeld, maar wel een soortgelijke situatie).

Jop was altijd panisch voor de kapper. Echt paniek en stress (wat na de knipbeurt wel meteen weer stopte, gelukkig). Vorige week is Jop weer met mijn man naar de kapper geweest (ze gaan altijd samen). Hij moest nog wel huilen, maar de paniek was weg. Hij kon rustig bij mijn man op schoot blijven zitten.

Ik vind het ontroerend wat het oplossen van mijn eigen trauma voor effect heeft op mijn zoon.
Heel hartelijk dank voor dit prachtige cadeau. Dit is van grote waarde voor mij en voor ons gezin.